Przy podejrzeniu choroby cukrzycy u kobiety w ciąży podstawą jest odpowiednia dieta i tylko w przypadku, gdy to nie pomoże stosuje się insulinę. Zwykle po porodzie choroba ustępuje, ale należy pamiętać, że może powracać w kolejnych latach lub przy następnym dziecku. Na podstawie badania krwi lekarz stwierdza czy ciężarna ma cukrzycę, zależy to od poziomu glukozy we krwi na czczo.
Po wykryciu choroby nie zawsze wymagane jest podawanie leków podstawą jest tu dieta, która jest wskazana również w profilaktyce zwłaszcza u osób z predyspozycjami do cukrzycy. Najważniejsze jest spożywanie niewielkich ilości posiłków, lecz stosunkowo często. Zalecany jest przede wszystkim nabiał, ryby, mięso i warzywa, a ograniczyć głównie cukier i węglowodany proste, gdyż powodują natychmiastowy wzrost glukozy we krwi. Sposób życia jest ważny do tego stopnia, że nawet osoby obciążone genetycznie przy odpowiednim sposobie życia mogą ustrzec się przed ujawnieniem choroby.
Przy cukrzycy i jej epidemicznym w ostatnich latach działaniu można wyróżnić dwa tryby postępowania. Pierwszy z nich to działania w czasie, kiedy jeszcze nie jesteśmy chorzy a możemy wiele zrobić, aby uniknąć choroby. Obowiązkiem jest dbanie o zdrowie, dieta i duża aktywność fizyczna. W przypadku, gdy choroba już się ujawni lub tylko mamy ku niej predyspozycje lekarz pierwszego kontaktu powinien profilaktycznie szczególną uwagę zwrócić na osoby z grupy ryzyka.
Kobiety w ciąży należą do tej grupy szczególnie, gdy dotyczą ich takie schorzenia jak nadciśnienie tętnicze, otyłość czy nawet nadwaga. Podstawą jest zbadanie poziomu glukozy we krwi a w razie potrzeby wykonanie dodatkowych badań. Równie ważnym zabiegiem jest edukacja głównie o sposobie życia prowadzącym do otyłości a następnie kończącym się cukrzycą i innymi chorobami. Inny sposób działania dotyczy już chorych na cukrzycę, którzy muszą być pod stałą opieką diabetyków.
W przypadku tej choroby najistotniejszymi są cztery elementy, do których należy odżywianie, leki przeciwcukrzycowe zarówno insulina, jak i środki do ustne, aktywność fizyczna oraz edukacja w tym zakresie. Wyzwaniem dla służb medycznych jest przekonanie pacjentów do zmiany sposobu życia, zauważalnym jest, że łatwiej choremu przyjmować zastrzyki i leki niż zrezygnować z dotychczasowego życia i ukochanego schabowego. Niestety w konsekwencji aż 85% chorych nie przestrzega zasad diety i nie wprowadza w życie zalecanego ruchu.